Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Taraxacum officinale & Stipa eriocaulis

fotò
fotò
Pisso-chin

Taraxacum officinale

Asteraceae Compositae

Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.

Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.

Descripcioun :
Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.

Usanço :
Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.

Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms Autouno

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre

Liò : Champ - Prado umido - Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780 (= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )

fotò
fotò
Bauco-à-plumet(-de-la-cambo-lanudo)

Stipa eriocaulis

Poaceae Graminaceae

Àutri noum : Péu-de-sant-Jan, Lanceto, Chavus d'ange.

Noms en français : Stipe à tige laineuse, Plumet de France.

Descripcioun :
Aquesto bauco-à-plumet trachis dins li colo e mountagno sus cauquié dessus 600 m. Es uno planto eisado de recounèisse emé si grand plumet vo péu-de-sant-Jan. Pamens la classificacioun s'es un pau coumplicado e fau espicha de proche li péu de la lemma (qu'èi dessus ço que lis ancian apelavon la lanceto, vèire çai-contro) que dèu agué la ligno de péu dóu mitan (d'esquino) courteto e li dóu dessouto longo ; En mai d'acò dèu pas i'agué de long péu sus li jóuini fueio. Coumpara emé lis àutri bauco-à-plumet.

Usanço :
Bessai que lis enfant mandavon li grano pourtado pèr lou plumet coume de pichòti lanço ? Escriéure au site se n'en sabès mai.

Port : Grando erbo
Taio : 25 à 80 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Stipa
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae

Ordre : Poales

Coulour de la flour : Blanco
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 25 à 30 cm
Flourido : Printèms - Estiéu

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 600 à 2200 m
Aparado : Noun
Jun à juliet

Liò : Tepiero roucaiouso - Roucas
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Éuroupenco-Sud-Ouèst
Ref. sc. : Stipa eriocaulis Borbás, 1878

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
ges
ges
C
R
ges
CC
CC
CC

Taraxacum officinale & Stipa eriocaulis

CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CC
CC

Coumpara Pisso-chin emé uno autro planto

fotò

Coumpara Bauco-à-plumet(-de-la-cambo-lanudo) emé uno autro planto

fotò