Pisso-chin
Taraxacum officinale
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.
Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.
Descripcioun :Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.
Usanço :Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms
Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre
Liò : Champ
- Prado umido
- Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780
(= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )
Bauco-à-plumet(-de-la-cambo-lanudo)
Stipa eriocaulis
Poaceae Graminaceae
Àutri noum : Péu-de-sant-Jan, Lanceto, Chavus d'ange.
Noms en français : Stipe à tige laineuse, Plumet de France.
Descripcioun :Aquesto bauco-à-plumet trachis dins li colo e mountagno sus cauquié dessus 600 m. Es uno planto eisado de recounèisse emé si grand plumet vo péu-de-sant-Jan. Pamens la classificacioun s'es un pau coumplicado e fau espicha de proche li péu de la lemma (qu'èi dessus ço que lis ancian apelavon la lanceto, vèire çai-contro) que dèu agué la ligno de péu dóu mitan (d'esquino) courteto e li dóu dessouto longo ; En mai d'acò dèu pas i'agué de long péu sus li jóuini fueio. Coumpara emé lis àutri bauco-à-plumet.
Usanço :Bessai que lis enfant mandavon li grano pourtado pèr lou plumet coume de pichòti lanço ? Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Grando erbo
Taio : 25 à 80 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Stipa
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 25 à 30 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 600 à 2200 m
Aparado : Noun
Jun à juliet
Liò : Tepiero roucaiouso
- Roucas
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Éuroupenco-Sud-Ouèst
Ref. sc. : Stipa eriocaulis Borbás, 1878